Hoe is het nu met....?

Hallo iedereen.

Wederom excuses voor het gebrek aan updates. De laatste update was op 8 februari en ik weet dat ik beloofd heb om iedere maand een samenvatting te geven, maar zoals blijkt is dat dus al gefaald voordat het begonnen was.
Enige voordeel is wel dat ik nu een aardig verhaal te vertellen heb!

Tijdens mijn laatste update waren we nog in Sydney. Op 10 februari zijn we vertrokken op het laatste gedeelte van ons avontuur: bestemming Brisbane, Queensland!
Dag 1 doorgebracht in de adembenemend mooie Blue Mountains om in de aankomende dagen langs de kust richting het noorden te kruipen.
14 februari waren we al op steenworp afstand van Brisbane en, omdat we de 16de pas verwacht werden bij familie van Dirk, besloten we om een klein stukje door te rijden naar de Sunshine Coast.
Tevens de thuisplaats van 'jeugd'held en aanstichter van mijn reptielen/dieren passie: Steve Irwin's Australia Zoo!
Uiteraard een fantastische ervaring: Ontelbare krokodillen, slangen, leguanen en meer van dat soort moois!

Zoals gezegd vertrokken we op de 16de naar familie van Dirk, om precies te zijn de neef van zijn vader en vrouw. Wonachtig in een buitenwijk van Brisbane en ze waren zo vriendelijk om ons onderdag te bieden voor zolang we wilden! Omdat Dirk op de 22ste alweer naar Nederland zou vertrekken, was de keuze om daar tot die datum te blijven snel gemaakt.
Omdat het weer nog steeds bijzonder goed was, hebben we de dagen wederom gevuld met onder andere een dagje strand, een dagje Brisbane en een dagje koala's kijken bij een opvangcentrum.

En toen kwam de dag dat Dirk weer naar huis vloog... Wat heb ik enorm moeten wennen zeg! De eerst volgende nacht kon ik nog bij zijn familie logeren, maar de 23ste was het toch ook echt tijd om voor mij verder te gaan. En na een maand lang samen gereisd te hebben, is het dan ineens wel heel stil alleen.
Maar de realiteit riep: Op naar Brisbane en hard op zoek naar een baan!
Helaas bleek dat iets moeilijker dan verwacht. Of was ik gewoon te kieskeurig..? Na een week van zoeken, zoeken en nog eens zoeken (en van hostel te zijn gewisseld) kwam ik uit bij een baantje als deur tot deur fundraiser. Na een klein beetje fundraising in Perth, leek me dit ook wel te doen. Ik had het fout: Deur tot deur fundraising is absoluut niet mijn ding en dan ben ik nog vrij positief.. ;-) Dus na 2 dagen was dat experiment van de baan.

In het nieuwe hostel (in het centrum van Brisbane, op loopafstand van de bibliotheek met gratis internet.) inmiddels een aantal enorm leuke mensen leren kennen, sommigen maar voor een dag of twee, anderen voor een paar weken. Het blijft me soms verbazen hoe makkelijk je al reizend contact maakt met de meest uiteenlopende mensen uit de meest uiteenlopende culturen. Uiteraard gaat die kennismaking en samen tijd doorbrengen veel beter in het café die bij het hostel hoorde. Met als belangrijkste wekelijkse traditie dat op donderdagavond het bier gratis was totdat er een tap leeg was. Bier, ik dronk het nooit, maar ach... Gratis.. Vooruit ;-)

De tijd vloog ondertussen voorbij en na een wederom gefaald experiment met fundraising (op straat deze keer) heb ik definitief besloten om het fundraising voorgoed achter me te laten..
De zoektocht breidde zich inmiddels uit naar het platteland: Als ik geen betaalde baan kan vinden, dan maar eentje in ruil voor eten en accommodatie en de mogelijkheid voor een tweede visum!
Het was ondertussen begin maart en met dank aan Gumtree (de Australische Marktplaats) was er een aardig aanbod aan plekken.
Zo ook in Alstonville in New South Wales, ongeveer 3 uur ten zuiden van Brisbane: Een kleinschalige kippenboerderij waar ze op zoek waren naar een extra paar handen. Na een paar keer heen en weer gemaild te hebben, kreeg ik op 6 maart te horen dat de baan van mij was! Begin datum 16 maart.
Dat betekende dat ik nog 1,5 week kon ontspannen in Brisbane en omgeving: Wederom een dagje naar een lokale dierentuin (Geen Australia Zoo) met mijn Duitse kamergenootje en, om het met mezelf goed te maken dat ik Mardi Grass Sydney gemist heb, was er een paar dagen voor mijn vertrek nog een uitermate briljant gay feestje.

En toen was het tijd om echt aan het werk te gaan! Gelegen in de prachtige omgeving van Byron Bay, middenin de heuvels werd ik bij aankomst eigenlijk meteen spontaan verliefd. Een klein familiebedrijf met voornamelijk kippen (en een 30tal koeien en 25 geiten)
De officiële eigenaren zijn inmiddels in de 80, al runt Kathy nog steeds de dagelijkse dingen op de boerderij. Zoon en schoondochter (getrouwd slecht 4 dagen na mijn aankomst, tevens een goed feestje ;-) ) zijn druk aan het regelen dat ze het bedrijf over kunnen nemen en dat Kathy en man Peter eindelijk met pension kunnen.

Mijn onderkomen is hemel op aarde, zeker nadat je in hostels geleefd hebt. In een grote schuur staan twee caravans: het geluk wilde hebben dat de meest luxe voor mij was. Tweepersoons bed, mijn eigen koelkast/diepvries en de grote partytent voor de caravan heeft een bank en tv!
In de andere caravan woont Dan, een 23 jarige Welshmen. En na een week konden we al dusdanig goed overweg dat alle maaltijden gedeeld worden (we krijgen 50 Dollar boodschappen geld per week) en dat al zijn eten inmiddels in 'mijn' koelkast en diepvries ligt. Geen slechte deal, al zeg ik het zelf ;-)

Om alles zo helder mogelijk uit te leggen, is het tijd voor een rondje 'Meest gestelde vragen'

1) Leander, wat doe nou zoal?
Ik zal mijn best doen om het kort en krachtig uit te leggen.
Twee maal per dag rapen we alle eieren. Deze worden schoongemaakt en gecontroleerd. Twee keer per week (maandag en donderdag) worden de bestellingen rondgebracht bij oa supermarkten en restaurants in de buurt.
Het betreft zo'n 300 eieren per dag, dus daar zijn we een paar uur zoet mee. Daarnaast is het eigenlijk standaard boerderij werk: Kippen/koeien/geiten voeren. Koeien van weiland wisselen (leuke sidenote: vroeger als klein meisje hielp ik de buurman altijd met koeien naar de stal brengen, op mijn roze fietsje. Die is hier voor het gemak ingeruild voor een 4x4) momenteel zijn we druk bezig met al het hekwerk controleren, de tuin ondergaat momenteel een grondige make-over en tussendoor spelen we nog met de babykuikens.

2) Hoe zit het met je tweede visum?
Zoals ik in een eerder blog al heb uitgelegd, kom ik in aanmerking voor een visum wanneer ik 88 dagen regionaal werk heb gedaan: Ik ben hier sinds 16 maart, dus op 12 juni heb ik aan die verplichting voldaan. Dat betekent niet dat ik ook meteen het visum aanvraag. Het kost 500 Dollar en dat is geld wat ik momenteel niet heb. Maar er is absoluut geen haast bij, mijn eerste visum loopt af op 7 november dus ik kan tot die datum wachten met aanvragen. Maar als alles mee zit, zet ik de procedure rond augustus/september in gang.

3) Kom je ooit nog een keer terug?
Vast wel! Mijn wens om een tweede visum te bemachtigen betekent niet dat ik ook echt tot 7 november 2015 weg blijf. Ik heb het vaker gezegd, maar voor de goede orde nog een keer: Ik kom naar huis als ik uitgekeken ben, of als al m'n visum mogelijkheden zijn uitgeput.

4) Wat ga je doen als je op de boerderij klaar bent?
Poeh, dat kan nog wel even duren! Ondanks dat ik dus over een kleine twee weken officieel klaar ben, ga ik hier voorlopig nog niet weg. Het bevalt zo enorm goed, dat zowel ik als de familie Robinson me graag nog even willen houden. Dus voor onbepaalde tijd zit ik nog in de heuvels van Alstonville. Maar omdat dit een niet betaalde baan betreft, is het niet erg prettig voor mijn bankrekening. Dus momenteel besteed ik aardig wat tijd aan het vinden van part-time werk. Zo hebben we vorig weekend via Gumtree een weekendbaantje weten te bemachtigen bij een gezin die hulp nodig had bij de verhuizing. Gelukkig begrijpt de familie op de boerderij ook dat we tijd voor ons zelf en/of andere baantjes nodig hebben, dus de weekenden zijn vaak de dagen dat we niks extra doen en de omgeving verkennen (Leuke sidenote deel 2: In een dorpje hier vlakbij, Nimbin, was enkele weken geleden een demonstratie voor de legalisatie van softdrugs. Als Nederlander moet je dan haast wel heen...)

Volgens mij zijn dit zo ongeveer wel de meest gestelde vragen, maar ik ben ongetwijfeld wat vergeten. Voel je vrij om vragen op me af te vuren, wie weet komt er nog een keer een blog waarin ik de vragen beantwoord!

Ik zal niet beloven dat ik over een maand weer een blog online zet, we weten allemaal dat ik moeite heb om de beloftes te houden..
Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!

Liefs,