Al het goede duurt lang

Hallo Nederland!
Allereerst mijn welgemeende excuses dat dit blog zo lang op zich heeft moeten wachten. Er zijn ongeveer 15 excuses te bedenken, maar eigenlijk komt het er op neer dat ik gewoon geen zin had.... maar momenteel heb ik de tablet van Dirk ontvoerd, dus jullie boffen!!
Er is een boel te vertellen, ik zal mijn best doen om het niet al te lang te maken en enigzins in chronologische volgorde. Mijn daadwerkelijke dagboek hou ik pas sinds 7 januari bij, dus alles van voor die tijd zal ik uit mijn geheugen moeten opvissen.
Here we go!

Mijn laatste blog ben ik geëindigd rond 7 december, met de aankoop van mijn auto en de zoektocht naar een reisbuddy. Ik verbleef nog steeds in het tweede hostel, maar ongeveer rond 20 december ben ik samen met twee Aussies en een Engelse verhuisd naar een Holiday inn. Dezelfde prijs per week als in het hostel maar je hebt je eigen keuken en hoeft de badkamer niet met 20 anderen te delen!
Ondanks het mooie weer en verschillende dagtripjes (waaronder een dagje Rottnest Island, met de meest mooie omgeving, wateren en buideldieren!) begon de verveling af en toe een beetje toe te slaan. Dus heb ik mijn vakantiegevoel even opzij gezet en heb zowaar een baantje gescoord voor de twee weken voor kerst!
Ik heb geld ingezameld voor de Australische variant van kika. Ondanks dat het niet veel verdiende, kreeg ik per dag uitbetaald en werden mijn parking- en benzinekosten vergoed.
En dus was het inmiddels alweer kerst! Na een kleine viering met de roommates, reed ik Christmas day terug naar Secret Harbour om een paar dagen met Trudi, Peter en jongste dochter Jill (we zijn even oud) door te brengen.
met dank aan de 30+ graden was mijn kerstgevoel erg ver te zoeken. Desalniettemin een paar erg leuke dagen gehad, hier en daar een bbq en gezellig met Jill kunnen bijkletsen. De dag na kerst zijn we samen naar Penguin Island geweest. Behalve dat we pinguïns hebben gezien, heb ik ook voor het eerst in mijn leven gesnorkeld! En dat is voor iemand met een watervrees zoals de mijne best knap. Al zeg ik het zelf...;-) maar het was erg tof! Kan niet wachten om aan de oostkust in de koraalriffen een kijkje te nemen!
De dag daarna hebben we een kleine roadtrip gemaakt naar het zuiden, naar Margeret River. Erg toffe omgeving, prachtige wijngaarden en prachtige stranden!
Daarna was het weer tijd om terug te gaan naar Perth. Oud en Nieuw hebben we met de vroendengroep doorgebracht in Kings Park, met uitzicht over de hele stad en een redelijk zicht op de (voor Nederlandse begrippen wat schamele) vuurwerkshow. Maar het was ondanks dat een goed feestje en ik was klaar voor 2014!!

Uitdaging nummer 1 van dit jaar was het vinden van een metgezel om de reis van Perth naar Melbourne mee te maken. Ik had de hoop al een beetje opgegeven en was zelfs de laatste voorbereidingen voor een solo trip al aan het maken, toen zich een Italiaan (Giacomo) meldde met de mededeling dat hij een lift naar Adelaide zocht. Prima!!
Achteraf gezien was het maar goed ook dat hij maar naar Adelaide moest, de klik was bijzonder ver te zoeken... maar ach, hij heeft braaf meebetaald en daar ging het mij om. :-)
De daadwerkelijke trip begon in de vroege ochtend van 10 januari. Na wat boodschappen en wat laatste kampeerspullen te hebben gekocht, ging de reis op dag 1 naar het zuiden van Western Australia. Eigenlijk voor de gehele reis geldt dat we onderweg genoten hebben van de prachtige (maar vlakke) landschappen en regelmatig zijn gestopt voor een verfrissende duik in een meer of de oceaan. Het leven was erg, erg zwaar..
De eerste nacht doorgebracht op een campingplaatsje in de buurt van Albany. Dag twee langs de kust naar het zuiden gereden en overnacht in een Le Grande National Park: Met als bonus mijn eerst 'wilde' kangaroo's! Ze zijn enorm schattig, alleen jammer dat ze alleen zo dichtbij komen omdat ze denken dat je voedsel voor ze hebt.
Dag 3 was ook het begin van 'de Grote Oversteek'. Langs de kust van Western Australia en een deel van South Australia loopt de Nullabor. Een hele lange weg met voornamelijk helemaal niks... Een onderdeel van deze hele lange weg is de langste rechte weg van Australie. 146km... niks anders dan rechtdoor! Af en toe een heuveltje, maar dat stelt niks voor. We waren slim genoeg om halverwege dat lange stuk onze tent op te zetten en de volgende dag verder te gaan. 2x ruim 70km klinkt toch een stuk beter dan 146km.
De volgende dagen waren vooral gevuld met autorijden, zwemmen in de zee en als negatieve hoogtepunt de bosbranden die we onderweg tegen kwamen. De meesten daarvan aangestoken door de brandweer zelf, om te voorkomen dat nabijgelegen dorpen zouden afbranden. Jammer alleen dat ook deze brandhaarden regelmatig uit de hand lopen en niet meer te controleren zijn door de brandweer..
Op 16 januari kwamen we dan eindeijk aan in Adelaide! Na 7 dagen rijden was het fijn om weer een grote stad te zien. Met puur toeval kwam ik bhij een enorm schattig backpackers hostel uit waar ik gelijk maar twee nachten heb geboekt. De daarop volgende dagen gevuld met het verkennen van Adelaide en een beetje bjikomen.

Op 18 januari ben ik in mijn eentje verder gereisd van Adelaide richting Melbourne, zij het met een kleine omweg via de beroemde Barrosa vallei (Mmmmm, wijn!!)
De volgende dag besloot ik mezelf te trakteren op een nacht in een hostel ipv in de tent. Goede keuze want ik kwam Mike tegen, een Engelse jongen die op zoek was naar een lift naar Melbourne voor de volgende dag. Leuke gozer, dus de beslissing was snel gemaakt om de 19de samen de laatste 250 km af te leggen.
De laatste 250km waren meteen ook de mooiste van de hele trip: Hallo Great Ocean Road! Mijn eerst wilde koala's in het prachtige Cape Otway National Park, de spectaculaire kliffen en natuurlijk The 12 Apostles (waarvan er nog maar 6 ofzo staan...)
Het verschil met wat ik gewent was in Western Australia is inmens! WA is voornamelijk zand en zandduinen, maar Victoria (ik ben inmiddels alweer een grens over) is het begin van prachtige bergen, kronkelende wegen en een heel ander klimaat. Het regent! Mijn ruitenwissers wist niet wat ze overkwam toen ik ze aan zette..

Inmiddels aangekomen in Melbourne (we schrijven 21 januari), was het eigenlijk wachten totdat Dirk de 24ste aan zou komen. Ik heb in die paar dagen ook maar 1 nachtje in Melbourne doorgebracht. De andere nachten heb ik 75km verderop geslapen bij Lyn, de moeder van mijn Aussie kamergenoot in Perth. Een held van een vrouw: in Perth twee dagen met haar doorgebracht en ik kon langskomen en mocht zolang blijven als ik wou. Heerlijk, een echt bed! Geen kamergenoten, een fatsoenlijke douche!
Maar het leukste moest nog komen: Dirk! Ondanks dat ik absoluut nog geen heimwee heb gehad, is het stiekem toch wel fijn om een stukje 'thuis' in de buurt te hebben. Dus nadat Dirk veilig was gelandt, was het klaar om ons avontuur in te luiden. De eerste dagen hebben we doorgebracht in Melbourne, met heerlijk weer (al regende het een beetje op de dag van aankomst) en natuurlijk Australia Day op zondag: Een excuus om met vlaggetjes te zwaaien, plaktattoo's te dragen en gewoon algeheel de stad onveilig te maken. We zijn aanwezig geweest bij het hijsen van de Aussie vlag bij het stadhuis, de 21 kanonsschoten van het leger om alle gevallen soldaten te herdenken en een enorme gave vuurwerkshow 's avonds om de dag te eindigen. En dit alles natuurlijk onder het genot van een verfrissend drankje en een bijzonder goed temperatuurtje. Het leven is nog steeds heel zwaar..
De dag na Australia Day zijn we begonnen aan onze roadtrip richting Sydney. Officieel een km of 800, maar we hebben geen haast en met dank aan een paar omwegen, hebben we er dan ook een week over gedaan.
Omdat Dirk honderd keer beter gezelschap is dan de Italiaan, hebben we meestal maar max. 250 km per dag gereden. onze kampeerplekken waren zo af en toe voorzien van een bbq plek, waar we dan ook gretig gebruik van maakten. Dirk blijkt verbazingwekkend goed in het maken van een kampvuur (al begrijp ik ook wel dat we regelmatig niks aan mochten steken in verband met de aanhoudende droogte..) en de sterrenhemels zijn nergens zo mooi als in de middle of nowhere!
Overdag hadden we vooral veel pauze's met zwemmen/relaxen in de zon, een bezoekje aan een dierenopvang (Dirk zijn eerst kangaroo's en koala's!) en op 1 van de laatste dagen zelfs een heel stel wombats.
omdat we niet de hele tijd langs de kust wilde rijden, zijn we na een paar dagen het binnenland van New South Wales (ja, alweer een andere staat!) ingegaan en hebben we genoten van de prachtige omgeving in Kosciuszko National Park. WAUW!! Het is moeilijk te geloven dat hier in de winter sneeuw ligt en dat het vol zit met wintersporters.. wat een paradijs! Tevens een paar grotten bezocht, ook erg indrukwekkend.
En omdat we in de buurt waren, zijn we de volgende dag maar even doorgereden naar de hoofdstad van Australie: Canberra. Het is waar wat ze zeggen, er is niet veel... leuk om gezien te hebben, maar ik zou dr geen dagen door kunnen brengen.
Na ons avontuur in het binnenland zijn we via Bateman's Bay weer bij de kust aangekomen en kwamen we steeds dichter in de buurt van Sydney. Maar eerst nog twee nachten doorgebracht bij familie vlak voor Sydney. Ik ben inmiddels alweer vergeten hoe het precies familie is, maar het zijn enorm lieve mensen, die ons enorm goed opgevangen hebben en ons de omgeving hebben laten zien zoals alleen de locals dat kunnen!

Maar toen was het toch echt tijd om naar Sydney te gaan, aankomst: 3 februari. Hostelletje gevonden in Bondi, op slechts 5 minuten lopen van het strand. Uiteraard hebben we dat strand inmiddels aan een test onderworpen en wij zijn beiden van mening dat het een uitstekende plek is om de hele dag te liggen en niks te doen. Want het leven is echt heel zwaar..
De dagen hebben we vooral gevuld met ultieme toeristen dingen: Sydney Harbour Bridge, Opera House, Botanical Garden, SeaLife, we hebben zelfs tijd gemaakt voor een culturele injectie in het NSW art gallery museum (want awesome en gratis entree)
Ondanks dat het weer een paar dagen vervelend deed: Het was bewolkt en maar max. 25 graden! En ja, ik weet dat het raar klinkt, maar +/- 20 graden is echt koud als je wekenlang 30+ graden gewend bent! Gelukkig hebben we vandaag gewoon weer normaal weer, 30 graden en dus tijd voor het strand!

Dit was wel zo ongeveer een redelijke samenvatting van de afgelopen twee maanden. Ik realiseer me dat het een hele lap tekst is geworden en dus beloof ik bij deze plechtig dat ik 1 keer in de maand zal updaten (kan iemand een notitie maken om me te helpen herinneren? Dank!)
Maandag vertrekken Dirk en ik op het laatste deel van onze roadtrip: Eindbestemming is Brisbane, waar Dirk op 22 februari alweer op het vliegtuig stapt en teruggaat naar Nederland en ik toch echt werk moet gaan zoeken. Maar tot die tijd gaan we door zoals we nu doen: Een fantastische ervaring beleven!

Tot volgende maand!
XXXX