Welcome to Australia, mate!

Hallo!
Welkom bij blog-nummer 3, echter het allereerste reisverslag vanuit Down Under!
Ik ben alweer 4 weken 'weg', het vakantiegevoel heerst nog steeds volop (maar dat is voornamelijk te denken aan mijn tegenzin in het zoeken naar werk en de heerlijke zomerse temperaturen).
Zoals in mijn laatste blog geschreven staat, vertrok mijn vliegtuig donderdag 7 November vanaf Schiphol. Na de final goodbye's van mijn afscheidscomitee (Paps, mams, Irene, Susan, Janneke en Leonie: Dank!!) liep ik helemaal alleen door de douane. Let's go!!!
Bij het afscheid heb ik nog een paar cadeautjes gekregen die ik eigenlijk pas open mocht maken wanneer ik in het vliegtuig zat.... Geduld is niet mijn beste eigenschap, dus het cadeaupapier is in de eerste vuilnisbak belandt die ik tegenkwam. ;-) En de cadeautjes zijn veilig opgeborgen!
De eerste vlucht naar Singapore was heerlijk. Singapore Airlines beschikt over een enorme lading films, series, spelletjes, muziek etc etc. Mijn golfskills evenaren inmiddels die van Tiger Woods en ik weet zeker dat ik Agassi versla bij een potje tennis. :)


Na een korte stop in Singapore, stond het tweede gedeelte naar Perth op de planning. Hoe kan het toch dat een vlucht van 5 uur veel langer lijkt te duren dan een vlucht van 16 uur?? Ik geef slaapgebrek de schuld.
In Perth werd ik opgewacht door Trudi, onderdeel van de familie. De eerste 1,5 week heb ik in alle luxe bij hun mogen doorbrengen: Airco, strand op loopafstand, zwembad in de tuin, en uiteraard hebben we meerdere malen de BBQ aangehad!
Wanneer het te warm was voor het strand (He?? Ja, het was echt te warm voor het strand...) bracht voornamelijk de airco een aangename verkoeling.
De dagen warden vernamelijk gevuld met bovenstaand strand ( Iedereen die nu al jaloers kan beter stoppen met lezen, de woorden 'strand' en 'zon' zullen nog regelmatig voorbijkomen) een dagje naar de dierentuin, een dagje Perth en vooral mn jetlag wegwerken. Voor mijn doen viel de jetlag wel mee, maar je slaapritme is toch enigzins van slag.
Na 1,5 week had ik dan toch besloten om te vertrekken richting een hostel in Perth (Trudi en Peter wonen ong. 45 minuten ten zuiden van Perth). Tas wederom ingepakt, ongeveer 25% achtergelaten om op te halen met Kerst en op naar Perth!
Ik had inmiddels al een bed gereserveerd in een hostel genaamd 'The Old Swan Barracks'. Volgens de berichten niet belachelijk duur en al enkele malen verkozen to het beste Hostel van Western Australia.
Daar 1,5 week doorgebracht, de ochtenden gevuld met wandelingen van minstens 2 uur (lees: verdwaald raken en zie maar hoe je weer terugkomt) met als gevolg dat ik Perth inmiddels beter ken dan mn broekzak. De avonden gevuld met drankjes, feestjes (de wandelingen van de ochtenden kwamen hier vooral goed van pas) en BBQ's.

Ik had geen betere maand kunnen kiezen om naar Perth te komen, November bleek Gaypride maand te zijn en de grootste gayclub van de stad lag schuin tegenover het hostel... De Aussie's weten hoe ze een regenboogfeestje moeten geven!

Na 1,5 week had ik de Old Swan Barracks wel gezien en een zoektocht had een hostel opgeleverd die stukken goedkoper was: Welcome to Globe Backpackers! Aankomst vrijdag 29 November. Dit bleek in meerdere opzichten een goede keuze, behalve de prijs kwam ik ook in contact met handvol Engelsen, een Aussie en slechts 1 Duitse (Duitsers zijn werkelijk overal...) Helaas gingen 2 van de Engelsen na een paar dagen alweer terug naar huis, maar met de rest zijn al redelijk wat drankjes gedronken, films gekeken en roadtrips gepland.

Inmiddels heb ik namelijk ook een eigen auto weten te bemachtigen! Na een zoektocht van een weekje kreeg ik via Trudi en Peter een berichtje dat een vriend van hun zijn Ute wilde verkopen.. PERFECT!! Dat betekent dat ik kan slapen in de bak en niet onnodige op de grond hoef te liggen, er zit een gastank en een benzinetank in (yay voor geldbesparing!) en ik kan er mee over de gravelwegen in the middle of nowhere! Inclusief verzekeringen en dergelijk heeft het me wel 1/3 van mijn budget gekost, maar dat verdien ik nog wel een keer terug... Maar niet nu, want die vakantiemodus he...

De zoektocht naar een reismaatje om de trip naar Melbourne te maken is wel in volle gang. Ik heb inmiddels een heleboel backpackers gesproken die de reis per auto al een keer gedaan hebben en als ik normaal rij, is het stuk van Perth naar Adelaide (2600km) in 5 dagen te doen. Voorlopig ga ik nog uit van 7 dagen. Na een paar dagen in Adelaide rest alleen nog het stuk naar Melbourne zelf, maar dat is +/- 850 km... makkie ;-)
Maar omdat ik de trip liever niet alleen maak (scheelt ook in benzinekosten) ben ik dus op zoek naar een medebackpacker. In praktisch alle hostels hangt inmiddels een flyer met daarop de globale planning, tot op heden echter met weinig geluk... Maar we geven niet op! En als het echt niet anders kan, dan ga ik stiekem toch alleen.. (Niet tegen mijn moeder zeggen! ;-) ) maar dat heeft uiteraard niet de voorkeur.

Wat betreft de informatie uit mijn vorige blog: Praktisch alle zaken zijn geregeld zoals gepland, behalve de PObox. De informatie die ik had gevonden bleek verouderd te zijn. Mijn familie in Perth functioneerd tot nadere order als postkantoor, voor iedereen die dat adres graag wil hebben, stuur ff een berichtje: Ik gooi liever geen prive adressen op het wereldwijde web. ;-)
Mijn telefoonnummer daarintegen is wel publiekelijk toegankelijk: 0061474140891 voor iedereen die het nummer nog niet had en denkt: Goh, laat ik eens een berichtje sturen! Uiteraard mag dat, echter heb ik weinig internettoegang (en dat bevalt goed!) dus een reactie op een appje kan soms 24 uur duren. :) Smsjes zal sneller gaan, maar die zijn dan weer niet gratis. ;)

Dit was wel weer zo ongeveer de samenvatting van de afgelopen paar weken. Ik zal mijn best doen om nog een update te plaatsen voordat ik begin januari aan de roadtrip naar Melbourne begin, maar ik kan niks beloven... Met het mooie weer van de aankomende tijd (35 graden aankomende dinsdag!) heb ik het veel te druk met aan het strand liggen.
In ieder geval alvast bijzonder fijne kerstdagen en een goede jaarwisseling! Eerlijk toegegeven is wel dat het een vreemd gezicht is om kerstbomen te zien staan terwijl je in je korte broek loopt.. Om nog maar te zwijgen over de 'White Christmas' kerstliedjes...

Liefs!